Opkllimmen II
Des ladders hoogste punt is zonder leuning
zeer wankelbaar en zonder steun
daarom bij ‘t stijgen,
vergeet niet ook wat mens te zijn
ela
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Woensdag, juni 20, 2007 08:57 |
| mooi schrijven:) liefs, kerima |
|
| lexx: | Woensdag, juni 20, 2007 08:51 |
| Mooi! Ik ben meer de abseiler ..Zoef zoef diepe dalen, wijde spleten, nauwe sneden :) In liefde wil ik wél die ladder beklimmen, met twee dan toch .. | |
| Fari S. : | Woensdag, juni 20, 2007 04:16 |
| Met respect gelezen dit filosofische gedicht vn jou. liefs, Fari |
|
| Fairouz: | Woensdag, juni 20, 2007 01:15 |
| Ik hoef ook niet zo hoog slaap goed Fairouz | |
| red one: | Woensdag, juni 20, 2007 00:48 |
| voor mij is het hoogste punt, het punt waar ik voor vecht mijn leven lang -maar er komt geen eind aan- liefs, |
|
| mums: | Woensdag, juni 20, 2007 00:46 |
| dat ligt eraan wie er bovenaan die ladder wil komen;) velen die boven aan de top willen komen gaan vaak over lijken, van mij geen steuntje hoor;) liefs mums ik hoef niet zo hoog, als ik overal maar bij kan met ramenwassen:) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||