Roerloos.
Roerloos.
Roerloos lig ik hier,
stil als een blad op de grond.
Zonder lucht adem ik nu
en ik zie zonder blik.
Herinneringen
spinnen beurtelings
door mijn hoofd.
Wild was ik toen
van verlangen,
dronken nu van melancholie.
De plotselinge golven
in mijn leven
zijn kleine rimpelingen
in een plas geworden,
de heerlijke storm
in mijn hart is even
snel weer gaan liggen
als hij kwam opzetten.
Wat mij rest
is de zoete geur van je haar.
stil als een blad op de grond.
Zonder lucht adem ik nu
en ik zie zonder blik.
Herinneringen
spinnen beurtelings
door mijn hoofd.
Wild was ik toen
van verlangen,
dronken nu van melancholie.
De plotselinge golven
in mijn leven
zijn kleine rimpelingen
in een plas geworden,
de heerlijke storm
in mijn hart is even
snel weer gaan liggen
als hij kwam opzetten.
Wat mij rest
is de zoete geur van je haar.
Schrijver: Peterdw.
Reacties op dit gedicht
| Oxygénée: | Donderdag, juni 21, 2007 18:38 |
| mooimooi, peter! liefs, oxy |
|
| Windwhisper: | Donderdag, juni 21, 2007 15:34 |
| heerlijk de zoete geur van je haar....al heb je heimwee, je zette een dijk van een gedicht neer hoor Liefs Cobie Kuzzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Peterdw. |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||