armoede isoleert
Je ouders zitten zonder geld,
proberen toekomen, is alles wat telt,
ze kunnen zich niets permitteren,
ze zijn verplicht om te budgetteren.
Op school lachen ze je dan uit,
hebben je ouders geen rooie duit?
Wat heb je nu weer aan?
Zo zouden wij niet buiten durven gaan.
Jij hoort er niet bij,
zet je maar ergens opzij,
vrienden heb je niet,
isolement veroorzaakt innerlijk verdriet.
Auto’s kopen op de rug van je kinderen
en niemand die dit gedrag kon verhinderen,
nee, ik ben het nog steeds niet vergeten
dat er moest gebedeld worden om te kunnen eten.
Thuis liet je niemand binnen
want je was beschaamd over de erbamelijke staat,
en da vraag je je af waarom ik mijn verleden haat,
nee, daarover moeten ze tegen mij niet beginnen.
Sinds dat ik werk,
koop ik kleren van een goed merk,
mijn kinderen hebben wat ik nooit had thuis;
een eigen kamer in een mooi huis.
proberen toekomen, is alles wat telt,
ze kunnen zich niets permitteren,
ze zijn verplicht om te budgetteren.
Op school lachen ze je dan uit,
hebben je ouders geen rooie duit?
Wat heb je nu weer aan?
Zo zouden wij niet buiten durven gaan.
Jij hoort er niet bij,
zet je maar ergens opzij,
vrienden heb je niet,
isolement veroorzaakt innerlijk verdriet.
Auto’s kopen op de rug van je kinderen
en niemand die dit gedrag kon verhinderen,
nee, ik ben het nog steeds niet vergeten
dat er moest gebedeld worden om te kunnen eten.
Thuis liet je niemand binnen
want je was beschaamd over de erbamelijke staat,
en da vraag je je af waarom ik mijn verleden haat,
nee, daarover moeten ze tegen mij niet beginnen.
Sinds dat ik werk,
koop ik kleren van een goed merk,
mijn kinderen hebben wat ik nooit had thuis;
een eigen kamer in een mooi huis.
Reacties op dit gedicht
| Boomblauwtje : | Vrijdag, juni 22, 2007 08:44 |
| ik ben het met de vorige reacties helemaal mee eens. hou van de binnen kant en niet de buiten kant. |
|
| Boomblauwtje : | Vrijdag, juni 22, 2007 08:43 |
| mooi geschreven. wij hadden het thuis ook niet breed. ik ervaar het zelf als niet helemaal negatief omdat ik nu ik volwassen ben en samen woon weet hoe het is om goed met geld om tegaan. ik hou nog steeds niet van luxe dingen. maar begrijp jou heel goed. liefs van mij |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, juni 22, 2007 07:33 |
| Herkenbaar lieverd, geloof me maar jij, doet het beter, maar jij hebt geld en je hebt het voor je kinders over, laat los, is wat ik je zeggen wil, probeer niet in verbittering om te kijken, denk positief want weet je.....door dat verleden ben je nu die warme man die zoveel van zijn kinderen houdt...het heeft je tot een goed en integer mens geboetseerd. Denk niet dat ik dit klakkeloos schrijf hoor, het komt vanuit mijn hart Liefs Cobie |
|
| yellow: | Vrijdag, juni 22, 2007 06:59 |
| Ik vraag me niets af, maar ik worstel niet met mijn verleden vanvoor de daad. Het worstelen na het huwelijk, daar worstel ik mee. Ik begrijp je maar denk daar niet meer zo aan. mooi geschreven trouwens. armoede isoleert maar wij broers doen het anders en beter. :) |
|
| roosjerood: | Vrijdag, juni 22, 2007 06:44 |
| armoede kan veel leed berokkenen maar ook tot nadenken stemmen | |
Over dit gedicht
| Auteur: MG Poetry | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||