Straten van Amsterdam
Onherkenbaar voor mezelf
loop ik door donkere stegen
achter ieder raam
kom ik weer mezelf tegen
hoor hun stemmen
heden en verleden raken
als de regendruppels
straten van Amsterdam zwart maken
Nacht bereikt zijn einde
ben overgeleverd aan het licht
slaap is mij vreemd
maar brandt mijn gezicht
woorden schreeuwen
zonder gehoor te raken
als de menigte die
straten van Amsterdam zwart maken
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Zaterdag, juni 23, 2007 21:34 |
| Verdriet en verwarring, duidelijk te lezen. Heel mooi verwoord. lieve groet van Hilly |
|
| Marousia: | Zaterdag, juni 23, 2007 19:59 |
| Prachtige vertolking. Liefs van Marousia | |
| NnEAh: | Zaterdag, juni 23, 2007 18:56 |
| Gewoonweg prachtig! Liefs, |
|
| wijnand.: | Zaterdag, juni 23, 2007 18:41 |
| wat Switi al zei heftig het slot is prachtig |
|
| switi lobi: | Zaterdag, juni 23, 2007 18:25 |
| Oefffff lieve jongen, heftig... Liefsliefs, dikke kus switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gert | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||