Ja misschien is het nu aandacht vragen wat ik doe
Ja misschien doe ik er nu mensen pijn mee, die dit gaan lezen
Ja misschien klinkt het allemaal afgezaagd
Ja misschien is het wel een hulpkreet
Ja misschien is het, weet ik veel wat het kan zijn
Maar wat het ook is, het kan me niet schelen, eigenlijk
Want ik weet het even allemaal niet meer
Zin in het leven, het leven als iets positiefs zien
Toekomst zien,
Nee dat doe en heb ik al een tijdje niet
Maar hoe dan ook, ik kom er altijd weer over heen
Maar waarom duurt het dan nu zolang
Waarom wordt mijn geduld nu zo op de proef gesteld
Het sleutelwoord voor mij is afleiding zoeken
En eerlijk, ja het hielp me altijd wel
Maar nu, nu blijft alles me achter volgen
En het laat me allemaal niet meer los
Ik begin er eigenlijk bang voor te worden
Ik sta bijna niet meer voor mezelf in
Want eerlijk, ik weet niet meer wie ik ben
Ik ben een totale vreemdeling voor mezelf aan het worden
En de drang om mezelf te leren kennen, wordt steeds minder
Steeds veranderen er wel weer andere dingen, het houd niet op
Maar mijn vechtlus, mijn kracht, mijn zin, mijn alles
Dat houd wel een keer op
Ik geloof nogal in tekenen, dus misschien is dit er een
Misschien is dit wel een teken dat het allemaal niet meer goed komt
Dat alles zo blijft als nu, en dat er simpelweg geen toekomst meer is
En dat die er ook niet zit aan te komen
Maar dan toch, ik wordt binnenkort wel weer opgenomen
Dat betekend toch weer net het tegenovergestelde
Dat er nog wel wat is, iets meer dan nu
Maar ik weet het niet meer
Ik weet niet meer wat ik nog moet of kan doen
Want ik kan door gaan, de wachttijd afwachten en beginnen aan een nieuwe opname
Wat zo en zo intensiever wordt als de vorige, dus misschien ook met betere resultaten
Maar ik kan ook stoppen. Wat overigens wel het makkelijkst lijkt.
Gewoon er maar mee stoppen, dan is alles over, hoef ik nergens meer over na te denken.
Dat klinkt toch als iets geweldigs, alles over, niks meer, klaar, over en uit
En dan opeens denk ik aan een goede vriendin.
Een hele goede zelfs, iemand die ik kon vertrouwen, die ik lief had, die alles voor me was
We deelden vaak dezelfde gedachten, hadden veelal dezelfde problemen
En konden elkaar verdomd goed begrijpen
Potverdorie zelfs míjn naamgenootje
Ik kan gewoon niet uitleggen wat ze voor mij betekende
Maar zij is weg, en ze komt nooit meer terug
Zij zag absoluut geen toekomst meer in,
Zij zag helemaal niets meer zitten
Haar leven was dan ook weliswaar erg zwaar en moeilijk
Zelf zag zij nog maar één uitweg, en die ene weg is zij belopen
Helaas was zij de verkeerde weg ingelopen en eindigde die weg veel te snel
Ze is voor een trein gaan staan en haar weg is daar geëindigd.
Hoeveel ik haar mis, is niet in woorden uit te leggen
Ik weet niet hoe het met haar gaat, waar ze is, ik weet helemaal niets meer
Toch hoop ik voor haar het allerbeste
Zolang ik maar aan mijn beste vriendin denken blijf
Weerhoud het me ervan haar kant op te gaan
Maar soms, als het erg moeilijk wordt, dan verlang ik er juist zo naar
Vandaar dat ik nú zeg..
Ik weet het niet meer!
(help)