Ongerept
ongereptheid spreekt
in méér dan welke taal
wanneer het hart
van schoonheid spreekt
ik zie …
en vind het hier allemaal
hoe zou ik durven betreden
dit… stilleven in rust
de ruimte
het stralend geven
was ik maar dat wrakhout
aangespoeld op jouw kust
in een golvend verlangen
dicht bij jou te zijn
het kwikzilverige van jouw schijnen
mij begeleidend
langs mijn levenslijn
foto ; Glencoe~by Les McLean
Reacties op dit gedicht
| Rien de Heer: | Woensdag, juni 27, 2007 23:01 |
| Wauw....dinnetje op haar best..... Groetjesss, Rien. |
|
| mugje: | Zondag, juni 24, 2007 22:45 |
| Prachtig mooi geschreven bij een prachtige foto. Echt super..... Ik hou van je liefke xXx tom xXx |
|
| H.J.: | Zondag, juni 24, 2007 18:13 |
| thema bewondering. de mijne heb je. zeker. kuszs |
|
| kerima ellouise: | Zondag, juni 24, 2007 15:42 |
| beeeeeeeeldend mooi ! mooie schrjfstijl heb je ! liefs kerima ellouise |
|
| Ludy: | Zondag, juni 24, 2007 15:00 |
| Wauw, zo mooi onder woorden gebracht! Liefs, Ludy |
|
| Oxygénée: | Zondag, juni 24, 2007 14:38 |
| Schitterend, Annemieke! Ook ''n geweldige foto, past er perfect bij... Liefs, oxy |
|
| Windwhisper: | Zondag, juni 24, 2007 11:25 |
| prachtig...zo sereen liefs Cobie Kuzzz |
|
| NnEAh: | Zondag, juni 24, 2007 10:38 |
| -Het kwikzilverige van jouw schijnen...- mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||