Zij was er ineens
geheel onverwacht,
en zij was de wereld
de dag en de nacht.
De tafels, de stoelen,
het brood en het bed.
Mijn eerste, mijn tweede
en laatste couplet.
De lach die ze lacht,
is al bijna een kus.
Ze past in mijn armen,
het sluit als een bus.
"Ik hou van jou",
stamel ik zacht.
Dat is de liefde,
geheel onverwacht.
Je kunt haar niet zoeken,
niet vragen, niet wenken,
niet organiseren
en ook niet bedenken...
Zij is er ineens,
geheel onverwacht.
En zij is de wereld
de dag en de nacht...
liefs