Daar sta je dan,
kijkt schichtig om je heen.
Alle ogen zijn op jou gericht.
Zenuwachtig pulk je aan je nagels,
en begint te vertellen.
Je stottert even,
maar gaat moedig door.
Je vertelt lang,
en stottert steeds minder.
Je veegt een blonde lok uit je gezicht,
en laat je blik even door de klas glijden.
Je kijkt me vrolijk aan,
met je heldere groene ogen.
Dan eindig je je verhaal met:
“dit was mijn spreekbeurt”
en gaat weer op je plek zitten.