Als ik de keuze moet maken,
dan zou ik het niet doen.
Je zal het niet begrijpen,
dom is het misschien.

Ik kan niet kiezen tussen ik,
of dat meisje wat ik speel.
Ik moet me laten meestromen.
Het is net als tegenwind.

Ik kan de keuze niet maken,
ik heb geen kracht daarvoor.
Doorzetten is geen optie,
de wind duwt me maar voort.

Ik kies voor wind mee,
maar voor mij is het wind tegen.
Een berg af, een dal in,
maar iets anders is er niet.

Een eenzame keuze zonder antwoord.
Ik zie je bijna al niet meer.
Het liefst ging ik met jouw stroming mee,
maar dat is nu te laat.

Ik koos ervoor om je te roepen,
maar je hoorde me niet meer.
Voor jou ben ik nu gewoon ik,
zo blij en zo normaal.

Het spijt me,
ik heb je nu weer nodig.
En ik zie je laatste blik,
misschien met zorgen over mij.

Ik koos om niet te kiezen,
en dat is ook een keuze.