Mijn verloren Valentijn
Wegvaren
Ik wil je niet als mijn vijand
Maar laat me enkel wegdrijven van jouw eiland
M'n boot moet verder varen
Naar het eiland waar mijn boot jouw stronk niet kan verklaren
Laat mijn boot los van jouw land
Geef me geen laatsteanker, geen laatste hand
Maar laat me varen naar het onbekende
Naar het nieuwe waar mijn liefde verlengde
Het genieten van onze aanvaaringen is over
Ik kan niet meer lachen om onze zinkende tranen
Laat me varen, laat me zinken
Ik vaar..
Laat me varen naar mijn onbekende ik...
Ik wil je niet als mijn vijand
Maar laat me enkel wegdrijven van jouw eiland
M'n boot moet verder varen
Naar het eiland waar mijn boot jouw stronk niet kan verklaren
Laat mijn boot los van jouw land
Geef me geen laatsteanker, geen laatste hand
Maar laat me varen naar het onbekende
Naar het nieuwe waar mijn liefde verlengde
Het genieten van onze aanvaaringen is over
Ik kan niet meer lachen om onze zinkende tranen
Laat me varen, laat me zinken
Ik vaar..
Laat me varen naar mijn onbekende ik...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Bita | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||