Niet maar toch
niet maar toch
niet lopend over de straten
maar struinend
geen tranen van verdriet
maar om bezorgdheid
niet de woorden die je mij toespreekt
maar die gelezen woorden
niet de glimlach op je gezicht
maar je werkelijk verdriet
niet denkend over leven
maar over de dood
niet proberen te leven
maar afwachten
niet de waarheid laten zien
maar het verbergen
niet de dag waar op de wereld vergaat
maar de wereld die de dag laat vergaan
niet zal het lijkt
maar de waarheid ver te zoeken
niet het geluk
maar de rede om te leven
niet ik, niet jij
dicht bij mij
die van binnen
zoals het leven in elkaar zal zitten
niet lopend over de straten
maar struinend
geen tranen van verdriet
maar om bezorgdheid
niet de woorden die je mij toespreekt
maar die gelezen woorden
niet de glimlach op je gezicht
maar je werkelijk verdriet
niet denkend over leven
maar over de dood
niet proberen te leven
maar afwachten
niet de waarheid laten zien
maar het verbergen
niet de dag waar op de wereld vergaat
maar de wereld die de dag laat vergaan
niet zal het lijkt
maar de waarheid ver te zoeken
niet het geluk
maar de rede om te leven
niet ik, niet jij
dicht bij mij
die van binnen
zoals het leven in elkaar zal zitten
Reacties op dit gedicht
| [a]little angel[a]: | Woensdag, juni 27, 2007 20:29 |
| erg mooi geschreven! [a]little angel[a] |
|
| Angel13: | Maandag, juni 25, 2007 22:48 |
| Echt prachtig gedaan! Zeer liefdevol en zorgzaam geschreven! Liefs Angel13 xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: misschien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||