stoppen met bestaan...
Waarom leef ik toch?
Was ik maar nooit geboren
Binnenin heerst er oorlog
Een gevecht tussen leven en dood
Ik haat mijn leven
En nog het meest mezelf
Het leven heeft me niets meer te geven
Waarom zeg ik dan geen vaarwel?
Ik wil hier zo graag weg
Ik verlang naar de dood
Maar ik heb pech
Ik verlies mijn kracht
Geen kracht om hier een eind aan te maken
Het einde van alles
Mijn enige hoop kwijtraken
Het einde van de pijn
Wanneer mag ik weg?
Wanneer is het mijn tijd om te gaan?
Ik wil stoppen met ademen
Ik wil stoppen met bestaan
Reacties op dit gedicht
| andromeda: | Zondag, juli 15, 2007 17:12 |
| heel mooi trek je niets aan van die paar slechte reacties, ze snappen het gewoon nie... groetjes en sterkte |
|
| mayake: | Maandag, juli 09, 2007 19:59 |
| mooi verwoorde maar blijf voor de mense die je lief hebt veel sterkte xxx |
|
| worthless-girl: | Dinsdag, juni 26, 2007 09:39 |
| erg mooi gedicht en ook jammer genoeg herkenbaar. trek je niks aan van windwhisper. er zijn mensen die van je houden en je begrijpen. en je bent niet zwak, je ben juist sterk! want je heb nog niet opgegeven! Kijk eens hoe sterk je dus bent!!!! O en laat die ninodepino maar lekker praten. meid trek je er niks van aan, negeer die opmerkingen anders krijg je er alleen maar gezeik van (en ik kan het weten). heel veel sterkte! en een dikke en warme knuff! hopelijk doet het je goed worthless |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, juni 26, 2007 08:00 |
| Het lijkt wel een liedje een tranentrekker vol van zelfmedelij Misschien een ander levensinstelling, kijk eens wat je wel hebt en wat je allemaal kunt doen zonder ontevrden te zijn verdriet hebben we allemaal wel eens, dat hoort nu eenmaal bij het leven, pijn ook en soms kunnen we onzelf wel een schop onder de kont willen geven Ga leven doe er weat mee, maak je keuze en laat die naald op de grammafoonplaat niet hangen Cobie |
|
| appelboom: | Dinsdag, juni 26, 2007 07:07 |
| Verander de instelling van je geest, en loop niet weg van problemen, ga de uitdaging aan en laat eens zien wat je kan. | |
| Quando: | Dinsdag, juni 26, 2007 02:04 |
Je hebt geen kracht om te leven, daarom wil je gaan. Maar je hebt ook geen kracht om er een eind aan te maken, terwijl je zo graag wil. Waar een wil is, is een weg. (nou zeg ik niet dat je die moet nemen uiteraard) Misschien wat meer nadenken over wat je hebt en zou kunnen hebben. |
|
| mobar: | Dinsdag, juni 26, 2007 00:56 |
| Ik hoop dat er snel weer wat zonlicht in je leven komt, groetjes Mobar.:D |
|
| ninodepino: | Dinsdag, juni 26, 2007 00:39 |
het gaat niet over jou, het dringt niet tot jou door dat het hier om schrijfsels gaat, enik ben dus niet jou zat maar je dwepen met ongerijmpdheden in je zuigende gedichten, en ik reageer als ik wil hè doei |
|
| ninodepino: | Dinsdag, juni 26, 2007 00:33 |
hetzelfde liedje ben jezat |
|
| ronald1974: | Dinsdag, juni 26, 2007 00:23 |
| Iets van binnen houd jou levend in dit bestaan. En kan jou waarschijnlijk nog niet laten gaan. Dit is maar een moment opname. - Ronald 1974 - |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sadje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||