Voorbij
het krakelen, het spelen
de gezichten, die tonen,
woorden die strelen
zinnen die prikkelen
voorbij
rust en vrede brengen besef
van de waarde
van de stille momenten
van volkomenheid
in twee eenzijn
nu een gapende wond
de moed
om die te zien
de herrinnering aan
onuitsprekelijke stilte
vervuld van een fijne melodie
als een diamant
gevonden, in ruw zand
gaat nooit meer voorbij