Woon-werkverkeer
Het ruist in de trein
wind tegen het glas
de dame met rood haar
zucht, laat zich lezen
haar ogen, de mond
de hals, de naaktheid
boven haar borsten
Een map ligt op haar schoot
daarboven de handen
op elkaar, zij zoeken
de warmte onder de armen
verlaten zonder elkaar
Zij kijkt naar buiten
telt de druppels op de ruit
wind tegen het glas
de dame met rood haar
zucht, laat zich lezen
haar ogen, de mond
de hals, de naaktheid
boven haar borsten
Een map ligt op haar schoot
daarboven de handen
op elkaar, zij zoeken
de warmte onder de armen
verlaten zonder elkaar
Zij kijkt naar buiten
telt de druppels op de ruit
Reacties op dit gedicht
| yellow: | Dinsdag, juni 26, 2007 13:04 |
| zeer mooi geschreven, een echt gedicht. Y. |
|
| Saudade: | Dinsdag, juni 26, 2007 11:04 |
| knap geschreven!! met z''n allen verlaten in de trein, in de regen, elke dag opnieuw... liefs, Marianne |
|
| sensi: | Dinsdag, juni 26, 2007 10:33 |
| Dit stuk laat de eenzaamheid voelen.. Mooi onder woorden gebracht! Liefs |
|
| Oorlam: | Dinsdag, juni 26, 2007 09:47 |
| Mooi en ja wat een gedoe dat woon-werkverkeer. Eigenlijk is het van den zotte dat een ieder maar door het land reist;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||