Voor elke stap die ik dichter zet
zet jij er tien bij mij vandaan
voor elk woord dat ik hardop zeg
komt jouw zwijgen steeds harder aan

Ik weet niet wie ik ben
ik weet niet wat ik doe
wat ik zelf wil
ik weet niet hoe jij me nu kent
ik weet niet wat ik voel
kijk, mijn hand trilt.

de deur sla je zijgend achter je dicht
een afbakening tussen het gebied waar ik mag zijn en waar niet
bij jou niet
alleen wel
helemaal alleen

Ik trek dit niet
leuk spel opzich
verstoppertje spelen voor mij
maar ik kan het niet
want jaren terug was alles precies hetzelfde,
iedereen tegen me gericht
ik hoor er niet bij

Afgesloten voor mijn woorden
mijn tranen
mijn gevoel
mijn excuus
want het is al te laat
maar de keuze heb ik nooit gehad
ik moest
ik kon niet anders
ik had ook niks kunnen zeggen
was dat dan beter geweest?
zodat niemand er vanaf wist
alleen ik
en de stemmen
mijn geweten
verder niemand?

mijn naam hoor ik slechts twee keer
niet drie
want die derde, dat ben ik
die andere twee ben ik niet
want ik heb een fout gemaakt
en iedereen is boos
ze denken dat ik loog
want ik ben niet dood
maar als ik dood was
geloven ze me dan wel?
was ik dan maar dood
want die pillen heb ik echt geslikt
en ik zou het zo weer doen
voor je neus
geloof je me dan?

haal me uit deze hel
alsjeblieft
want ik weet dat ik dit niet trek
het zwijgen en niet zien
nee, niet dit niet alweer en niet voor altijd
hou op want ik kan het niet meer!

sorry in grote letters
niet goed genoeg
voor excuus telaat
is dit het dan
was dit het dan
ben ik nu gewoon alleen..?