Je was gewoon een gezicht
in de grote menigte
op het volle Basilique St. Victor
Maar je was als een lampje
dat opvallend oplichte
wandelend tussen de mensen door

Ik zag je lopen
vanaf de toren aan de overkant
met je prachtige vrouwelijke passen
Ineens liep je die zijweg in
en ging je richting strand
je verdween achter de struikgewassen

Haastig verliet ik de toren
drong tussen de mensen door
het steegje in waar je verdween
En achter de struiken
vond ik een voetspoor
dat ik volgde door de duinen heen

Ik hoorde gitaardeuntjes
volgde het spoor getrouw
en kwam dichterbij het geluid
Al gauw hoorde ik een zacht gezang
Die lieflijke stem van een vrouw
kroop onder m'n huid

Aan de andere kant van de duin zat je
met je zachte romantische gezang
en in je handen de gitaar
Je draaide je gezicht naar me om
we keken elkaar zwijgend aan, seconden lang
gevoel dat voelde als licht ontvlambaar

De zon zakte in de Middellandse zee
De horizon gaf glinsterend rood licht
Fonkelend tussen de golven door
We konden onze ogen niet van elkaar afhouden
Ik zag je gevoel in de blik op je gezicht
Ik herkende het en gaf je die eerste zoen...

jouw hart zat óók op mijn spoor