ik kreeg telefoon van oma.
haar stem was droevig en ze huilde.
toen ze het eindelijk kon vertellen.
begon ik te wenen.
ik had nog nooit zo geweend.
mijn moeder stormde binnen met haar hoofd vol met tranen.

toen gingen we naar het fenerarium.
daar zag ik opa liggen hij was blauw.
ik begon hem te strelen..

ik wist niet wat ik zag.
ik dacht dat mijn ogen logen.
dit kon helemaal niet waar zijn.
opa was nog zo gezond.

ik begon hem duwen en te schudden.
en tierde :OPA KOM NU WAKKER.
maar hij kwam niet wakker.
hij bleef maar liggen met zijn ogen dicht.
ik begon weer te huilen.
met mijn armen om hem heen geslagen.

ik zei: dit is niet waar.
opa was nog zo jong.
ik was zo verdrietig.
de laatste keer toen ikhem zag was hij in topvorm.
hij was niet zo blauw als nu.

toen vertelde mama mij:jongen opa is dood.
toen zag ik een enorm licht.
waar opa in stond.
hij glimlachte.
er kwan een warme vloed over me heen gespoeld.

ik glimlachte terug.
toen ging hij weg met een man in een wit gewaad.
hij keek nog eens om en fluisterde:ik blijf in je hart.
ik was zo blij.
ik stopte met wenen.

en toen was ik gelukkig.