tranen
Tranen branden in m’n gezicht
En laten sporen na
Diepe sporen die niet
Meer uit te wissen zijn
Littekens op m’n hart
Van die keren dat ik liefde gaf
Maar niets terugkreeg
Pijnlijk
Mijn hart krampt samen
Als ik aan jou denk
Ik wil zeggen wat ik voel
Maar durf niet omdat
Ik besef dat ik je al lang
Verloren ben
Tranen maken een waas
Van m’n herinneringen
Dit is het enige bewijs dat
Van ons nog overblijft
Maar ook deze vervagen en
Verdwijnen mettertijd
Net als jij
En laten sporen na
Diepe sporen die niet
Meer uit te wissen zijn
Littekens op m’n hart
Van die keren dat ik liefde gaf
Maar niets terugkreeg
Pijnlijk
Mijn hart krampt samen
Als ik aan jou denk
Ik wil zeggen wat ik voel
Maar durf niet omdat
Ik besef dat ik je al lang
Verloren ben
Tranen maken een waas
Van m’n herinneringen
Dit is het enige bewijs dat
Van ons nog overblijft
Maar ook deze vervagen en
Verdwijnen mettertijd
Net als jij
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Christel Beerens | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||