Het is een koude nacht,
heel anders dan verwacht.
Die nacht lijkt op mijn leven,
ik kan jou toch niks meer geven.
Mijn hoop is verdwenen,
toen die tranen verschenen.
Want jij was niet waar ik wilde,
nutteloze tijd die ik verspilde.
Maar ik krijg jou niet uit mijn hoofd,
ondanks die vlam al maanden is gedoofd.
Ik weet niet meer wat ik moet,
je moest eens weten wat je met me doet.
Uitleggen kan ik het niet,
want jij bezorgde mij zoveel verdriet.
Mijn gedachtes verdwenen bij die woorden:
Het zal toch niks tussen ons worden.
Jij maakte mij aan het huilen,
ik wist niet wie ik kon vertrouwen,
ik wilde me bij iemand verschuilen,
stil wetend dat jij nooit meer van mij zult houden.