30-06-07
Verdriet
De angst om je kwijt te raken is nu zo groot
Dat telkens als ik eraan denk ik huil
Dit gedicht schrijf ik huilend
Huilend om jou
Omdat ik zo veel van je houd
Mensen begrijpen me niet maar jij wel
Het liefst lig ik nu in je armen
Waar je me kan troosten
Maar op dit moment kan het niet
Ik snap niet hoe
Snap ook niet waarom
Maar nog steeds wacht ik op de dag
De dag dat je terug komt
Ik zal hier blijven wachten tot mijn eind
Want ik weet dat je het bent
Droom met me mee
Over een plek waar we samen kunnen zijn
Gelukkig en wel
Zonder problemen, zonder tranen
Red me uit mijn eigen gemaakte hel
Red me, red me
We hoeven niets te zeggen
Maar kom terug en houd me vast
Troost me van me tranen
Troost me van me angst
Kom terug mijn droomprins
Kom terug en neem me mee
Naar onze droom paleis
Ver van angst en verdriet
Waar geen monster ons ziet