stil verdriet
stil verdriet
Het stille verdriet
op straat loopt men voorbij
je denkt,
zien ze wat aan mij?
niemand die iets zegt,
Of zien hoe je tegen de tranen vecht.
Bekenden even aan de praat,
vertelend dat het goed met je gaat.
Tranen verborgen
Achter een masker van de lach
het is lang geleden die dag
met vind de rouw is voorbij
weten ze dan niets
of houden zich dom
alleen met je verdriet,
doe je alsof je van het leven geniet.
van binnen doet je lijf zo'n pijn,
ach je moet toch naar buiten flink zijn.
S ' nachts val je huilend in slaap,
De pijn het verdriet
Alsof het nooit over gaat.
vaak alleen met je verdriet,
hoeveel mensen kennen dit niet?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||