Niemand ziet mijn verdriet
Niemand ziet mijn verdriet
Als ook die tranen niet
Die ik voor jouw vergiet
Hier in dit klagend lied
Het zou voor eeuwig zijn
Zei jij toen nog piep klein
En ik vond dit zo fijn
Jij was mijn zonneschijn
Doch eenmaal groot en oud
Verdween mijn schattebout
In iets heel hard en stout
Wat kreeg ik het benauwd
Langzaam zag ik hem gaan
Die mij niet meer zag staan
En ik schreef in één traan
jouw schaduw in mijn naam
Als ook die tranen niet
Die ik voor jouw vergiet
Hier in dit klagend lied
Het zou voor eeuwig zijn
Zei jij toen nog piep klein
En ik vond dit zo fijn
Jij was mijn zonneschijn
Doch eenmaal groot en oud
Verdween mijn schattebout
In iets heel hard en stout
Wat kreeg ik het benauwd
Langzaam zag ik hem gaan
Die mij niet meer zag staan
En ik schreef in één traan
jouw schaduw in mijn naam
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, juli 03, 2007 10:09 |
| Heel ontroerend is dit gedicht. het is jouw waarheid. Maar je laat nu je tranen zien, en ik leef met je mee! In liefde,liefs Ducky |
|
| Mamsiemomo: | Dinsdag, juli 03, 2007 10:02 |
| Prachtige slotzin. Liefs, Mo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||