De wolken trekken samen boven een wereld van verdriet
Ze laten geen zonnestralen toe
De mensen die zich voeden met zonnestralen zijn nu gerimpeld en uitgedroogd
Langzaam sterven ze af
Zonder de zon is er geen glimlach en voelen ze zich rot
Zonder de zon zijn de mensen maar een hoopje niks
Niemand bekommert zich om elkaar
Maar de wolken zijn verbitterd en blijven op hun plek
Af en toe laten zij de woede voelen
De woede die ze in zich hebben
Het regent en regent en als je niet beter zou weten zou je denken dat de wereld vergaat
De depressie meter slaat op hol
Mensen zijn alleen in een huis ze voelen zich verlaten
Vragen zich af waarom de zon niet meer met ze flirt
Elke dag
Elke dag zonder die zon is een dag zonder leven en broederschap
Hopelijk komt er snel een dag dat de wolken er genoeg van hebben
Ze zullen uitgeput zijn van hun eigen geschreeuw en zullen vertrekken
De zonnestralen zullen ons toelachen
En wij elkaar
Laat ons hopen dat de wolken snel uitgebruld zijn