Angst..
Al die ogen
Al die handen
al die mensen
mijn ademhaling gaat veelste snel
''wat is er''
-hoor ik ver bij mij vandaan-
''niks'' zeg ik
maar ik weet zelf wel beter
ik wil hier weg NU METEEN
de ogen die prikken in mijn huid
al die handen die mij aan kunnen raken
waar is de uitgang?
waar kan ik schuilen?
-voor het onbekende maar toch ook zo bekend-
waar vind mijn trillende lichaam rust?
zal ik ooit recht voor al die mensen kunnen staan?
zal die angst ooit mijn binnenste verlaten?
Zoveel geluiden talloze ogen
ontelbaar veel enge vreemde handen
daar sta ik dan -alleen-
in een flits komt iedereen dichtbij
-te dichtbij-
rennen, keihard rennen
dat is wat ik wil
voordat ze mij kunnen aanraken
en voordat ieder oog mijn lichaam heeft bekeken
wil ik al mijlen verweg staan
-toch bleef ik staan-
mijn nagels vastgenageld in mijn armen
maar zelfs dat was niet sterk genoeg
dan maar wegdrukken
maar ook dat ben ik verleerd
een trillend lichaam
met een waarscheinlijk
lege wezenlose blik is al dat er nog is
waarom toch?
-VECHT KRISTEL VERDOMME VECHT-