Ver maar toch dichtbij
Ver maar toch dichtbij
Als heinde eindeloos verre lijkt,
is zijdezacht zo stug als staal,
dan tuur ik naar de maan
alsof jij in mijn ogen kijkt.
Als heimwee mijn gemoed betraant
en mijn verlangen tot liefde brandt,
dan zie ik in de sterren
jouw blik die mij ’t bedaren maant.
Als hemelblauwe lucht, met kou en kilte mengt
omdat ik je niet voelen kan,
dan weet ik dat de zon
jou met haar warme stralen bij mij brengt.
Als heinde eindeloos verre lijkt,
is zijdezacht zo stug als staal,
dan tuur ik naar de maan
alsof jij in mijn ogen kijkt.
Als heimwee mijn gemoed betraant
en mijn verlangen tot liefde brandt,
dan zie ik in de sterren
jouw blik die mij ’t bedaren maant.
Als hemelblauwe lucht, met kou en kilte mengt
omdat ik je niet voelen kan,
dan weet ik dat de zon
jou met haar warme stralen bij mij brengt.
Reacties op dit gedicht
| Tineke Wilgenburg: | Donderdag, oktober 09, 2008 21:20 |
| voel het gemis hier wat je schrijft iets wat je mist en niet meer terug komt en gewoon terug willen naar die geweldige tijd gemis kan enorm hart zeer veroorzaken lieve gr Tineke |
|
| Nyuka: | Maandag, september 17, 2007 14:05 |
| Prachtig gedicht! Echte liefde erin... kus Nyuka :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ludo Coulier | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||