Als de echo galmt
Als de echo galmt
man met wolf verweven ziel
toonbeeld van een emotionele dromer
zoekend naar zijn utopia
na in mistig moeras gedwaalde tijden
enkel de maan die waakte op zijn weg
kende zijn tranen maar ook de lach
door levens stormen misvormd in hart
wellen immer soms nog tranen
was het een elf die zich opwierp als gids
toen het diepste dal hem ketende
steeds nog waait de echo van een stem
in vriendschap door wuivend woud
gevonden land in harts tranen
schonk hem de liefde
tranen drogen en vreugde leeft
als nu een onzichtbare hand zijn vacht streelt
het woud zingt van kruin tot kruin
de echo van eenzame stilte ebt weg
en de horizon kleurt in mystiek oranje
het duister behield zijn gidsend licht
wolf tot elf
dankbaar stil
de emotie stroomt
inzicht in tijd beloont
Wim
***-****
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Donderdag, juli 05, 2007 06:47 |
| wauw! erg mooi taalspel, heerlijke beeldspraak, graag gelezen. liefs van amber |
|
| maria : | Donderdag, juli 05, 2007 01:19 |
| een elf geboren aan zee reikte slechts aan dat echo van een golf ook verstaanbaar is in de wind van kruinen van een woud toevende wolf liefs, maria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||