Op mijn moeders verjaardag (14 mei) hebben wij te horen gekregen dat mijn opa Kanker had. 30 juni, op mijn vaders 50e verjaardag is hij overleden. Dit gedicht heb ik op mijn opa's begrafenis voorgedragen..

Lieve Opa,

U heeft ons toch zo plotseling verlaten,
En ons met zoveel vragen achtergelaten.
Een dag dat een feest had moeten zijn,
Veranderde plotseling in een dag vol pijn.
Onze lach maakte plaats voor een traan,
En we lopen op de weg die we vorig jaar nog zijn begaan.
De weg naar het eeuwige afscheid,
Niemand van ons was daarvoor bereid.
Niet zo snel weer een begrafenis,
Weer een lege stoel en weer een groot gemis.
Weer staan we bij een open graf,
Alleen vorig jaar was het opa die je een klopje op je schouder gaf.
Hij gaf je een hand als je het even niet meer kon houden,
Terwijl hij zelf met het grootste verdriet op zijn rug sjouwde.
Wij verloren een oma of moeder, maar hij zijn vrouw,
Ze deelden hun leven samen, waren elkaar altijd trouw.
Maar nu zijn ze samen, en kijken op ons neer,
Wilt u alstublieft voor hen zorgen lieve Heer?
Ze hebben geen pijn meer en ook geen zorgen,
Ze kijken weer uit naar een nieuwe morgen.
Ze houden ons in de gaten en zijn bij elke stap die wij nemen,
En zullen bij ons zijn in al onze problemen.
We zullen hen altijd blijven missen,
En niemand zal onze herinneringen aan hen kunnen wissen.