Windenspel
De wind blaast tegen de zeilen
verplaats het bootje op het meer
men sluit voor even de ogen
en verdwaalt in innerlijke rust
Fraai is het landschap
dat eens gesloten was
waar bladeren de bodem bedekten
en voetstappen groeven in het zand
We waren er bij tijden
zagen er zoveel
legden ons te rusten
naar een nieuwe dag
Ze leek hetzelfde
dan wat gisteren was
al werd het toch wat anders
toen de wind stil lag
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||