Echt te moe
het is laat in de avond
lijkt wel herfst buiten
voel onder mijn voeten
de natte grond
en hoor de wind
zachtjes fluiten
probeer te zingen
springen
maar meneertje moe
heeft mij gevonden
hij krijgt mij niet te pakken
ik ga maar door en door
zover
dat ik de zin in het slapen verloor
met pijn in mijn benen
en zware ogen
spring ik door het natte gras
terwijl de regen mij koud maakt
val met een klap op de grond
en echt waar
was gewoon vergeten dat ik echt
echt te moe was
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Zaterdag, juli 07, 2007 00:19 |
| moe zijn... niet alleen lichamelijk moe... liefs en knuffel, hilde xxx mooi geschreven:) |
|
| mums: | Zaterdag, juli 07, 2007 00:09 |
| te moe...dat herken ik Richard. slaap lekker en niet meer in het natte gras lopen, dan staat er volgende keer ziekte boven je gedicht;) liefs mums |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||