Ik kan het niet meer
Gelukkig zijn voor anderen
Beleefd glimlachend toekijken wanneer
Hun levens in paradijsjes veranderen
Als iedereen alles gewoon maar overkomt
Wat ik al zolang zoek en wil
Waar mijn hart al jaren voor pompt
Maar om mij heen blijft het leeg en kil
Dan kan ik het niet meer opbrengen
Om blij te zijn voor die mensen
De wil om me onder hen te mengen
Klopt inmiddels aan zijn eigen grenzen
Alles wat ik voor hen overhad
Is inmiddels op
Alles wat ik hen gunde en waarvoor ik bad
Kostte me al bijna de kop
Ik heb niet meer
Dit was alles wat ik had te geven
Er zit nog teveel oud zeer
Om het nog langer toe te laten in mijn leven
En dus keer ik hen de rug toe
Zij die me afpakten wat ik had willen en kunnen zijn
Juist door hen raakte ik uitgestreden en moe
Klaar met levenslust, alleen nog maar ruimte voor pijn
Ik ga wel weg, laat mij maar
Niemand die het ziet, of wat schelen kan
Maar het gaat om het gebaar
Misschien leert men er wat van
Want ik hoop terug te komen, sterker dan ooit tevoren
Schaterlachend van geluk, zodat iedereen het kan horen
En de mensen die mij uit egoïsme links lieten liggen, lach ik uit
Want waar zij stil bleven staan
Zal ik met opgeheven hoofd aan hen voorbij gaan
Niet meer naar hen omkijkend... maar recht vooruit...