Stilte
Wat nu rest is stilte
In jouw gezin
was je de spil
het middelpunt
altijd was je daar
jouw kracht
je lach
je strijd,
helaas vergeefs
is nu ten einde
rustig,
ontvallen
in je slaap
vredig ben je heengegaan
je bent,
de pijn voorbij
jouw aards zijn is niet meer
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Maandag, juli 30, 2007 22:43 |
| Oprechte stilte bij dit voelbaar gedicht. liefs ana |
|
| erika: | Dinsdag, juli 10, 2007 20:51 |
| Lieve Arie Mooier had je het niet kunnen verwoorden. Fijn om te lezen Liefs erika |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, juli 07, 2007 21:14 |
| mooi | |
| remie: | Zaterdag, juli 07, 2007 18:05 |
| zo triest...stilmakend...liefs remie | |
| Elise,: | Zaterdag, juli 07, 2007 16:22 |
| heel sterk geschreven.. stilmakend. Liefs en sterkte, |
|
| Naima_C: | Zaterdag, juli 07, 2007 12:49 |
| mooi gedicht! groet naima |
|
| **jojow**: | Zaterdag, juli 07, 2007 12:42 |
| mooi geschreven xxjes jolanda |
|
| conan: | Zaterdag, juli 07, 2007 12:41 |
| sober , krachtig, je woorden liefdevol geschreven liefs conan*** |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||