je draaide je, je om en was gegaan.
je nam je dromen,
je gaf het laatste restje van je leven...
Al die tranen wat er nog stromen...
omdat je de liefde toen niet mocht geven.
Je wist niet meer hoe ver je nog zou kunnen komen.
Dus je nam je dromen,
want je wou weer kunnen leven.
je draaide je om,
liep zonder enige aarzeling wanhopig weg.
want al dat verdriet,
je wist niet waarom...
Maar jouw dromen werden voor je neergelegd.
en de kans of uitweg werd er toe gezegd.
toen je eemaal zijn dromen geloofde,
nadat ze uit waren gesproken.
Je had ze aan genomen.
want je voelde dat je hart allang was gebroken.
geloofde niet meer in dromen.
geloofde niet meer in je eigen verleden.
want leek alsof er nooit een leven had bestaan.
je draaide je om en was erin weggegaan.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||