Op het randje
Ik heb je gezien en je bent zacht
jij tunnel vol van licht
ik heb gelopen naar je toe
waar jij daar op mij wacht
Want aan het eind is er geen pijn
De rust die ik zo zoek
dat kan toch echt geen einde zijn
maar een zegen en geen vloek
Maar toen ik mijn ogen open deed
En de zuster die zei zacht
het is gedaan nu met je leed
er word op je gewacht
daar zitten mijn vrouw en ook mijn zoon
op het randje van mijn bed
die gezichten zijn mij zo gewoon
zij hebben mij gered
jij tunnel vol van licht
ik heb gelopen naar je toe
waar jij daar op mij wacht
Want aan het eind is er geen pijn
De rust die ik zo zoek
dat kan toch echt geen einde zijn
maar een zegen en geen vloek
Maar toen ik mijn ogen open deed
En de zuster die zei zacht
het is gedaan nu met je leed
er word op je gewacht
daar zitten mijn vrouw en ook mijn zoon
op het randje van mijn bed
die gezichten zijn mij zo gewoon
zij hebben mij gered
Reacties op dit gedicht
| Xanthippe: | Woensdag, maart 13, 2002 20:31 |
| Waarom altijd zo donker ?? en vanwaar eigenlijk je nick? greetZz, Xanthippe |
|
| Trees Creutz: | Maandag, februari 18, 2002 13:21 |
| Onano wat een herkenbaar gedicht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Onano | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||