Mijn Verdriet
Elk de dag regent het
keer op keer
Ik weet zeker
Voor mij word het
nooit meer mooi weer
Dagen voelen jaren,
wanneer ik alleen ben.
Huilend door mijn eige verdriet.
Het leven is mij gegeven
Maar toch vraag ik je!
mag ik het weggeven
Tranen achter mijn ogen
probeer ik niet aan te denken
dat ik iemand anders
zo graag mijn leven wil schenken
Iedereen zal ooit dood gaan
maar soms wil ik zo graag weg,
dan wil ik nooit meer op de wereld blijve staan
Reacties op dit gedicht
| JustAGirl..*: | Maandag, juli 09, 2007 22:07 |
| Zo herkenbaar.. maar geef toch niet op, je komt er echt wel door, met hulp van je vrienden! Als er iets is meis, dan ben ik er altijd voor jou!! Dikke knuffel && veel sterkte! xx/xx |
|
| tweety-ysje: | Maandag, juli 09, 2007 20:21 |
| mooi maar het leven gaat wel weer beter hoor, blijf in jezelf geloven xxx | |
| (B)lack(B)eauty: | Maandag, juli 09, 2007 19:36 |
| mooi gecshreven" -xxx-Joycee |
|
| myselfx: | Maandag, juli 09, 2007 19:16 |
| heel mooi geschreven, geeft niet op meis, je hebt nog een mooie toekomst die op jouw licht te wachten en je zult er geraken met de hulp van anderen, dus meis geeft niet op xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: [B]lack [A]ngel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||