Het leek of het allemaal over was,
Maar nooit zag ik het einde,
Het einde moet in zicht komen,
Want ik maak mezelf er kapot aan
Tranen die dag na dag blijven stromen
De moed die wegvaart op mijn tranen
De moed, de kracht om verder te gaan
Is gezonken in de wonden van automulatie
Steun zoekend in liederen over jou mij en iedereen
Mijn afspeellijst staat er mee vol..
Maar het is geen steun maar weer de tranen,
Zoveel vrienden maar toch alleen
Mijn leven is een papierenbootje in een grote storm..
Eens raakt het uit zijn ritme, en krijgt een andere vorm..
Dan word hij overspoeld met water, en slagen met pijn verscheuren je totaal
De hart of het bootje in stukken..
en een bootje in stukken is als leven zonder hoop..
Weinig kans dat iets je zal lukken
En lijm is niet bestand tegen het water,
En plakband niet bestand tegen de kracht..
Mijn hart en gedachtes zijn in gevecht.,
Geen van beide die dit keer lacht..
De een zegt dat ik hem moet laten gaan,
De ander zegt dat ik er voor moet gaan,
Maar geen van beide is het goede,
Het einde moet gewoon inzicht komen..
Het einde van ons, wat er nooit geweest is..
Maar ik hou mezelf liever nog voor de gek,
Dan dat ik het gevoel wat jij kan geven mis..
Intussen stap ik terug in het leven met vergevenis..
En ookal is hetgeen je vergeven, lukt het me niet om ermee ver te leven...
Als je geluk hebt slaap je ermee, en anders is het een rusteloze nacht..
Je stapt ermee uit bed, en dan is het overleven tot de zoveelste volgende nacht..
Het is elke dag, elke maand, elk jaar de zelfde routine..
Leven zonder hoop, leven zonder kracht..

Het is als, alles zonder iets
Ik zag het einde zonder een begin
Het is als je alleen mijn leven hebt
Maar zonder jou leven, heb ik niets.

*mja, als ik dit degene laat lezen weet hij gelijk dat het over hem gaat haha. naja het gaat niet echt beter, maar als ik aan hem denk heb ik tranen in mijn ogen maar een lach op mijn gezicht. liefs wendy