Ineengedoken
breek mij
ben als een tandenstoker in jouw armen
ze geven mij niets meer dan kou
laten me beven van angst
ineengedoken wacht ik weer
stop er toch mee
ik wil niet meer
mijn woede raast door mijn hoofd
en in gedachten sla ik erop los
maar ben helaas met je verloofd
het huwelijk komt steeds dichterbij
slik nog maar eens de pijn weg
ben helaas gewoon de klos
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Donderdag, juli 12, 2007 23:24 |
| gelukkig is dit fictie, anders zou ik jou zeggen, verbreek de verloving, je verdient zoveel meer dan dat liefs en knuffel, hilde xxx |
|
| kerima ellouise: | Donderdag, juli 12, 2007 10:44 |
| en dit gebeurt veel meer dan je zou denken...trieste realiteit...jammer genoeg liefs kerima ellouise |
|
| ela: | Donderdag, juli 12, 2007 00:44 |
| Eerst knuffelen en dan huilen met ede pet op. Anders gfezegd begin eer je begint. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||