Als je nu wil weten waarom ik zo ween
Is het omdat ik mij hier niet meer herken
Als de oude Belg die na César verdween
Fier opgesloten doch in zijn eigen ren

Ja overwinning naar zege heel extreem
Waren wij toch steeds de verliezers en met klem
En er was toen ook nog geen enkel systeem
Die in alle talen klonk met zelfde stem

Zo ligt er nu op mijn hart een zware steen
Omdat ik nergens nog het kleur herken
Die met ons voorgeslacht als antiek verdween
Toen zij nog met de handen konden werken

Nu zit alles in de kop als een probleem
Een klaaglied net de muur van Jerusalem
Waar elk biddend vecht voor zijn eigen embleem
Als een op holgeslagen wagen zonder rem