Je leven zou net een nieuwe wending gaan maken,
je zou enkel en alleen nog doen wat jijzelf echt wou.
Je leven zou net helemaal opnieuw beginnen,
maar in plaats daarvan werd alles plots kil en kou.

Jij was iemand van wie we wisten wat we eraan hadden:
een parel van een collega, een werkster … een vriendin.
Bij jou konden we echt met alles terecht,
maar niemand die wist wat er bij jou zat, binnenin.

Zelfs na een flauwte, nu enkele manden geleden,
stond je de dag erna alweer voor ons klaar.
Je voelde je goed op werk … het was je ontspanning,
maar toch stilaan waren plots de eerste tekenen daar.

Je reageerde plots anders op sommige dingen,
soms een beetje kribbig maar dat overkomt iedereen.
Toch moesten we op de duur gaan merken:
Wat is dit, wat gebeurt er … dit is onze Greta niet meer.

Op een dag een telefoon, het nieuws … een slag in het gezicht,
een stem aan de andere kant: Greta is van ons heengegaan.
Een donderslag bij heldere hemel,
en de tijd die even stil blijft staan.

Greta, jij was zo iemand die het verschil kon maken,
plezier had in je werk en dit uitstraalde naar iedereen.
Er zijn geen woorden om alles juist uit te kunnen drukken
maar eens komt het moment … dan zien we elkaar weer.