Vergankelijkheid
Vele maanden liep je mij voorbij
En zag ik jou gewoon niet staan
Maar gisterenmiddag Oh Openbaring
Bemerkte ik jouw tred in ‘t voorbijgaan
Ik was als een dier
Verblind door de koplampen van een aanstormende auto
Langzaam zweefde jij voorbij
Je gouden haar glinsterde in de zon
Een glimlach, was die voor mij bedoeld?
Ik stotterde ‘hoi’ ‘k wist niet hoe ik het verzon
Nee, volgens mij was die glimlach niet voor mij bedoeld
Ik hoorde je stem
Als zorgvuldig gezongen zuivere zanglijnen
En keek je aan
In je ogenschijnlijk oneindig diepe okerkleurige ogen
En voelde al het gevoel in mijn vingertoppen verdwijnen
Ik ging onderuit
Jij lachte me uit en keerde je van me
Trut
En zag ik jou gewoon niet staan
Maar gisterenmiddag Oh Openbaring
Bemerkte ik jouw tred in ‘t voorbijgaan
Ik was als een dier
Verblind door de koplampen van een aanstormende auto
Langzaam zweefde jij voorbij
Je gouden haar glinsterde in de zon
Een glimlach, was die voor mij bedoeld?
Ik stotterde ‘hoi’ ‘k wist niet hoe ik het verzon
Nee, volgens mij was die glimlach niet voor mij bedoeld
Ik hoorde je stem
Als zorgvuldig gezongen zuivere zanglijnen
En keek je aan
In je ogenschijnlijk oneindig diepe okerkleurige ogen
En voelde al het gevoel in mijn vingertoppen verdwijnen
Ik ging onderuit
Jij lachte me uit en keerde je van me
Trut
Reacties op dit gedicht
| sharisse: | Zondag, maart 03, 2002 15:23 |
| wie was die trut die je zomaar ff gaat uitlachen?? als ze zo doet is ze je niet waart geloof mij maar | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mathijs | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||