Een steek van verdriet
Gedachtens om mij heen
Al dat eten het kweld me
Ik kan het gewoon niet
Ik droom erover
En kan alleen nog maar denken
Over dat wat op mijn bord ligt
En dan is het zover
De eerste hap doet mij pijn
Ik wil het niet maar ook weer wel
Ik raak in paniek en kan er niet tegen vechten.
Ik snap soms niet waarom eten zo moeilijk kan zijn.
De angst om aan te komen
De angst om mijn controle te verliezen
De angst voor alles waar calorieen in zitten
Het enige wat ik doe is er over denken en dromen
Schuldgevoel naar mezelf na een hap te hebben genomen
Waarom gaat het niet van zelf?
De pijn en het verdriet dat ik voel
Dat zijn de kerngevoelens die komen
Was het maar zo gewoon
Ik wil echt gelukkig zijn
Maar ik kan het me niet inbeelden
Het lijkt voor mij alleen maar een verre vage droom

Droom.meisje