De laatste Zwanezang.
De laatste zwanenzang.
De laatste zwanenzang
ging gepaard met een ijzige wind,
een rillend lichaam
en heel veel
opgekropte woede en onbegrip
die de kleine kamer
deed trillen van angst in zijn hartje,
dat zijn wapens karton zijn geworden
en zijn schild beton.
Sammeke.
Reacties op dit gedicht
| Robski: | Zaterdag, februari 16, 2002 18:23 |
| Even de wapens laten vallen, rust en geborgenheid terugvinden in jezelf... om daarna de verzwarende betonnen mantel weer van je af te werpen en de zon binnen te laten... Sterkte... Liefs, Rob |
|
| Sheena: | Zaterdag, februari 16, 2002 16:10 |
| Geef de hoop niet op, kijk naar buiten, ook vandaag schijnt de zon, voor ons allemaal, eerste tekenen van lente ... liefs Sheena |
|
| CJ: | Zaterdag, februari 16, 2002 16:06 |
| Zelfs beton kan gaan rotten ;) Kom op Sam, blijf geloven......... Judith |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sammy de zutter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||