Hopen
Ik blijf maar hopen
dat er een dag mag komen
waarop ik hem,
hij, een deel van mij
mag ontmoeten,
waarop ik mag voelen,
"ja, het ontbrekende
deel ben jij".
Waarom zou het droom
moeten blijven,
wat is er mis
met elkaar aankijken,
aanvoelen of zelfs
een knuffel geven
bij het zien
van een verloren vriend?
Die dag zou een openbaring betekenen,
een verlossing van de negativiteit
een begin van vrede.
Reacties op dit gedicht
| flori@ne: | Zondag, juli 15, 2007 11:05 |
| Bedankt Cobie voor je hoopgevende woorden. Liefs, knuffel. Fijne zondag voor jou Cobie.xxx |
|
| Windwhisper: | Zondag, juli 15, 2007 10:56 |
| Ik hoop voor jou met je mee, vast en zekrs gaat de dag komen dat je de tweede helft van je ziel ontmoeten gaat liefs Cobie Kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: flori@ne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||