Ik kan alleen nog maar denken.
Stoppen kan ik niet alleen
en de vakantie zal ik verpesten.
Zeg jij,
kil en bot.
Waarom ben je er nooit
als ik je nodig heb.
Vraag ik me af,
eenzaam en alleen.
Het is jouw keuze,
jij wil hier niet zijn.
Zeg jij,
woedend, bijna agressief.
Het was jouw keuze om te scheiden
dit is de mijne, ik kan niet anders.
Denk ik,
bang en boos tegelijk.
We doen zoveel voor je
kan je niet een keer iets terug doen?
Snauw jij,
nog steeds boos en afstandelijk.
Zoveel? Mijn schoolboeken betalen zeker
en die paar euro kleedgeld per maand.
Denk ik,
beledigd en ontdaan.
Met geld kun je veel kopen
maar mij niet.
Reacties op dit gedicht
| anne(18): | Woensdag, juli 25, 2007 16:40 |
| Mooi geschreven en érg herkenbaar Sterkte Liefs anne |
|
| Windwhisper: | Zondag, juli 15, 2007 13:15 |
| wat ontzettend droevig liefs Cobie ik wens je sterkte hoor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Imbroglio. | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||