wintertranen
Met het dauw nog op de blaadjes
en het gras nog wit van de wintervorst
heb jij als met een slee mijn leven verlaten.
Groene sporen in mijn hart waar sneeuw ligt
en lag waar nu de sporen zijn.
Koude voeten als ik de ochtendsneeuw bewandel,
warme tranen als ik jouw sporen kus en neerval.
Ik smeek jouw sporen om te blijven en dat deden ze.
Maar onder warme tranen is de sneeuw gesmolten,
nog steeds zie ik de sporen die ik met mijn lippen heb gekust.
en het gras nog wit van de wintervorst
heb jij als met een slee mijn leven verlaten.
Groene sporen in mijn hart waar sneeuw ligt
en lag waar nu de sporen zijn.
Koude voeten als ik de ochtendsneeuw bewandel,
warme tranen als ik jouw sporen kus en neerval.
Ik smeek jouw sporen om te blijven en dat deden ze.
Maar onder warme tranen is de sneeuw gesmolten,
nog steeds zie ik de sporen die ik met mijn lippen heb gekust.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, juli 15, 2007 18:34 |
| je gevoelens goed onder woorden gebracht | |
| Windwhisper: | Zondag, juli 15, 2007 15:51 |
| Verdriet in sporen van je hart te lezen sterkte Liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MarieJulie | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||