tranen tranen
tranen tranen en nog eens tranen
ze blijven maar komen
en verdwijnen niet
er is zo ontzettend verdriet
het snikken houdt niet op
je denkt hou toch je kop
met al dat gezeur
wat een getreur
je hapt naar adem en lucht
en luisterd naar het gezeur met een zucht
laat het toch met rust
zo dat dit alles sust
je verdriet vindt nog geen weg
terwijl iemand zijn arm om je heen legt
je wijze woorden zegt
maar jij zit nog altijd met de pech
want je verdriet en tranen zijn er nog steeds
Reacties op dit gedicht
| tweety-ysje: | Dinsdag, augustus 07, 2007 16:04 |
| mooi liefs xxx | |
| Windwhisper: | Zondag, juli 15, 2007 15:49 |
| soms mag je je tranen laten stromen als je maar niet verdrinkt in je verdriet liefs Cobie |
|
| Tweety-ysje: | Zondag, juli 15, 2007 14:56 |
| toch is het lief van de persoon die je omarmt en je verdriet leer jij een plaats geven in de armen van een andere | |
Over dit gedicht
| Auteur: *jessica* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||