In het hart van mijn ziel
Een kooi met spijlen
Zonder sleutel of zelfs slot
Jaren dichtgehouden
Slechts twee gevangenen
Pijn en verdriet
Ik had ze er verstopt
Ze waren ontstaan uit gif
Langzaam groeiend tot een monster
Het monster had ook een gezicht
Dat verscheen iedere keer in mijn gedachten
Ondanks ik ze zo goed gevangen hield
Niet het monster, zijn kern
Waaruit het bestond
Zelfs geen brood met zeep waren ze waard
Ondertussen vraten ze mij op van binnen
Geen emotie geen gevoel
Teminste niet voor de buitenwereld
Het monster dat verscheen
Heeft mij bedrogen en gekwetst
Er ontstond gif dat liep door mijn ziel
De gevangenen ontstonden
Tijd om ze te bevrijden
Eerder waren ze ontsnapt
Met zieke gevolgen
Tijd voor een tweede kans
Ik ruil ze liever in voor degene die ik ben
Vol vreugde en blijdschap