Opnieuw opgenomen in de kliniek
de muren komen recht op je af
ik weet het zeker, als je hier maar lang genoeg zit
recht voor je uitstaart en alles ontwijkt
de stilte neemt plaats in je hoofd
doet er alles aan de onrust weg te halen
ik hoop dat het lukt
de eenzaamheid voelt heerlijk
geen moment om bang te zijn verschijnt
mijn ogen stijf dicht
de machteloosheid die ik voel
daar heb ik aan moeten geloven
kon niks anders dan toegeven
het verdriet dat me beheerst
dat kan ik je niet beschrijven
zo intens, angstig beleef ik het
waarom?
zo ver laten komen
dat deze kamer nu mijn strafhok is...
x rianne x
ik weet het zeker, als je hier maar lang genoeg zit
recht voor je uitstaart en alles ontwijkt
de stilte neemt plaats in je hoofd
doet er alles aan de onrust weg te halen
ik hoop dat het lukt
de eenzaamheid voelt heerlijk
geen moment om bang te zijn verschijnt
mijn ogen stijf dicht
de machteloosheid die ik voel
daar heb ik aan moeten geloven
kon niks anders dan toegeven
het verdriet dat me beheerst
dat kan ik je niet beschrijven
zo intens, angstig beleef ik het
waarom?
zo ver laten komen
dat deze kamer nu mijn strafhok is...
x rianne x
Over dit gedicht
| Auteur: jouw-kleine-meis | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||