Ongeluksdag is voorbij
Maar ik lijk vast gekluisterd aan het ongeluk
Steeds weer als ik een stap wil ondernemen, slaat het noodlot toe
En breekt het al mijn dromen stuk
En ik maar vechten en vechten
En het noodlot maar breken
Het brengt al mijn plannen in de war
Nu durf ik niet meer te spreken
Eindelijk raapte ik mijn moed bijeen
En zou ik je mijn gevoelens duidelijk maken
Maar her, thuis, in het huis waar ik zit, zien ze dat niet zitten
Ze blijven me maar kraken
Ze blijven maar doorgaan
En beweren dat ik mezelf niet ken
Ze halen me telkens onderuit
Als ik weer een stapje dichter ben
Een stapje dichter bij jou
Ik kan heel veel verdragen
Al schelden ze me de huid vol
Dan nog zal ik niet klagen
Maar nu is het genoeg
Mijn zelfvertrouwen is zo goed als op
En ze blijven maar doorgaan
Ze zetten heel mijn leven op z’n kop
Ik heb je nu meer dan nodig
Je gaf me toen mijn zelfvertrouwen weer terug
Maar dat ben ik nu aan het verliezen
Het gaat allemaal zo vlug
Misschien is het allemaal wel waar
En ben ik nergens goed in
Maar ik kan het niet langer aan
Het is allemaal tegen mijn zin
Ik zal nog even blijven vechten
Niet om mijn zelfvertrouwen, maar om jou
Want jij bent de enige die me weer in mezelf laat geloven
En de enige van wie ik hou