verleden begraaft zichzelf
ik verlaat huis en haard
waar ik me eens veilig voelde
maar het fundament van vertrouwen
is onder mijn voeten weg geschoven
mijn toekomst zal niet meer hier zijn
mijn verleden begraaft haarzelf hier
en oude wonden worden geabsorbeerd
door de muren die meer zagen
dan de ogen die me beoordelen op
eigen interpretatie gebaseerd op minder
dan de halve waarheid ooit liet zien
en de ramen blijven nat van de tranen
die eens getraand werden hier in verdriet
want woorden lijken geen betekenis te hebben
en tijd bestaat uit wachten en pijnlijke momenten
omdat onbegrip eens de muren scheurden – kloofden
en niet alles te repareren valt wat vergaan is door de jaren
Reacties op dit gedicht
| Kristel.x: | Donderdag, juli 19, 2007 16:20 |
| Mooi geschreven, Dit is het leven.. :( Kristel x |
|
| Black Lord: | Dinsdag, juli 17, 2007 23:59 |
| een ziel in duister traant een eeuwigheid alleen wassing kent de zaligheid liefs wim |
|
| remie: | Maandag, juli 16, 2007 17:57 |
| zo intens mooi geschreven....liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||