nog altijd
we moesten de woorden
nog uitvinden
en ook een nieuwe
lichaamstaal
alleen voor jij
en mij
we kregen nieuwe namen
die in geen
boeken stonden
en onze ogen blonken
bij de kleinste trilling
nog geen
teken
we roken naar elkaar
ik sliep
elke nacht
in de holte van de zee
met hoge baren
jij
klampte je vast
aan een blanke bast
vol zonnestralen
we bouwden een vlot
waarmee we over
oceanen
vaarden
soms langs de gevaarlijkste kapen
ik ruik je nog
loop nog altijd
in je kamer
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Dinsdag, juli 17, 2007 19:01 |
| ja, dit is graag lezen...echt mooi stveige groet willem |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, juli 17, 2007 16:09 |
| zucht...nog altijd ! liefs, kerima ellouise |
|
| Free@Bird: | Dinsdag, juli 17, 2007 14:03 |
| Mooi:) liefs, kerima |
|
| Oorlam: | Dinsdag, juli 17, 2007 13:06 |
| Mooi romantisch nostalgisch | |
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||